Copyright © Tanja Tamina 2018 / 2019. All rights reserved.
Mandala #1
Dit werk is gebaseerd op de mandala. Mandala’s zijn kortgezegd een visuele representatie van de kosmos. Ze symboliseren de eenheid van de kosmos en de cyclische aard van het leven. Een mandala bestaat in de basis meestal uit een cirkel die geplaatst is in een vierkant. Deze vorm bestaat dan uit verschillende secties die vanuit het middelpunt lijken te ontspruiten volgens een symmetrische, patroonmatige opbouw.
Niets gaat dood. De werkelijkheid is een oneindige cyclus van ontstaan en vergaan. Dit maakt de grens tussen leven en dood diffuus. Het stoffelijke sterft niet, het is altijd in wording. In dit oneindige transformatie-proces zijn alle dingen gelijkwaardig. Alles heeft zijn plaats en zijn nut. Dit is de eenheid van alle dingen en tegelijkertijd de balans. De werkelijkheid is een stoffelijke symbiose.
De voortdurende beweging van ontstaan en vergaan, is het thema in mijn abstracte, vaak minimalistische, tekeningen. Hierin onderzoek ik de connectie tussen afkomst, verbondenheid en verlies, en het universele principe van wording. De tekeningen laten zich lezen als een kaart van het kosmische wordingsproces. Dit proces visualiseer ik als gestalt.
Niets gaat dood. De werkelijkheid is een oneindige cyclus van ontstaan en vergaan. Dit maakt de grens tussen leven en dood diffuus. Het stoffelijke sterft niet, het is altijd in wording. In dit oneindige transformatie-proces zijn alle dingen gelijkwaardig. Alles heeft zijn plaats en zijn nut. Dit is de eenheid van alle dingen en tegelijkertijd de balans. De werkelijkheid is een stoffelijke symbiose.
De voortdurende beweging van ontstaan en vergaan, is het thema in mijn abstracte, vaak minimalistische, tekeningen. Hierin onderzoek ik de connectie tussen afkomst, verbondenheid en verlies, en het universele principe van wording. De tekeningen laten zich lezen als een kaart van het kosmische wordingsproces. Dit proces visualiseer ik als gestalt.
Niets gaat dood. De werkelijkheid is een oneindige cyclus van ontstaan en vergaan. Dit maakt de grens tussen leven en dood diffuus. Het stoffelijke sterft niet, het is altijd in wording. In dit oneindige transformatie-proces zijn alle dingen gelijkwaardig. Alles heeft zijn plaats en zijn nut. Dit is de eenheid van alle dingen en tegelijkertijd de balans. De werkelijkheid is een stoffelijke symbiose.
De voortdurende beweging van ontstaan en vergaan, is het thema in mijn abstracte, vaak minimalistische, tekeningen. Hierin onderzoek ik de connectie tussen afkomst, verbondenheid en verlies, en het universele principe van wording. De tekeningen laten zich lezen als een kaart van het kosmische wordingsproces. Dit proces visualiseer ik als gestalt.
Niets gaat dood. De werkelijkheid is een oneindige cyclus van ontstaan en vergaan. Dit maakt de grens tussen leven en dood diffuus. Het stoffelijke sterft niet, het is altijd in wording. In dit oneindige transformatie-proces zijn alle dingen gelijkwaardig. Alles heeft zijn plaats en zijn nut. Dit is de eenheid van alle dingen en tegelijkertijd de balans. De werkelijkheid is een stoffelijke symbiose.
De voortdurende beweging van ontstaan en vergaan, is het thema in mijn abstracte, vaak minimalistische, tekeningen. Hierin onderzoek ik de connectie tussen afkomst, verbondenheid en verlies, en het universele principe van wording. De tekeningen laten zich lezen als een kaart van het kosmische wordingsproces. Dit proces visualiseer ik als gestalt.
Copyright © Tanja Tamina 2018 / 2019. All rights reserved.


Galerie Noord | Kunstsalon IJL
Het beeld heet Glimp en het bestaat uit een open vorm die geplaatst is op een blokje dat gemaakt is van karton, plakband en verf. De open vorm is gemaakt door een plakje brood als mal te gebruiken. Langs de korst heb ik klei aangebracht en laten drogen. Zo ontstaat een restvorm van het brood. Op het blokje heb ik een strook goudpapier geplakt, achter het broodje. Dit strookje is eerst gekreukeld en patroonmatig gevouwen, waardoor de reflectie van het licht verschillende kanten op gaat. Hierdoor ontstaat een projectie op de muur.
Het beeld is gemaakt voor de kunstsalon in Galerie Noord met als thema IJL in relatie tot de coronacrisis. Vanwege dit thema wilde ik dat het beeld geen uitspraak zou doen over wat het nou precies is of voorstelt. Dit moest net zo ongrijpbaar zijn als de ijlheid zelf.
De wetenschap dat dit werk zich verhoudt tot ijlheid in relatie tot de coronacrisis, maakt de weg vrij voor het leggen van allerlei verbanden. Het meest voor de handliggende verband is natuurlijk dat kunstenaars letterlijk hun brood zijn kwijtgeraakt door corona. Alleen de restvorm van wat ooit brood was, is nog over. Via dit gat, zie je een horizon. Maar is het een horizon van dreiging of van hoop? Waar vang je een glimp van op?

Tanja Tamina © 2021