Copyright © Tanja Tamina 2018 / 2019. All rights reserved.
Mandala #1
Dit werk is gebaseerd op de mandala. Mandala’s zijn kortgezegd een visuele representatie van de kosmos. Ze symboliseren de eenheid van de kosmos en de cyclische aard van het leven. Een mandala bestaat in de basis meestal uit een cirkel die geplaatst is in een vierkant. Deze vorm bestaat dan uit verschillende secties die vanuit het middelpunt lijken te ontspruiten volgens een symmetrische, patroonmatige opbouw.
Niets gaat dood. De werkelijkheid is een oneindige cyclus van ontstaan en vergaan. Dit maakt de grens tussen leven en dood diffuus. Het stoffelijke sterft niet, het is altijd in wording. In dit oneindige transformatie-proces zijn alle dingen gelijkwaardig. Alles heeft zijn plaats en zijn nut. Dit is de eenheid van alle dingen en tegelijkertijd de balans. De werkelijkheid is een stoffelijke symbiose.
De voortdurende beweging van ontstaan en vergaan, is het thema in mijn abstracte, vaak minimalistische, tekeningen. Hierin onderzoek ik de connectie tussen afkomst, verbondenheid en verlies, en het universele principe van wording. De tekeningen laten zich lezen als een kaart van het kosmische wordingsproces. Dit proces visualiseer ik als gestalt.
Niets gaat dood. De werkelijkheid is een oneindige cyclus van ontstaan en vergaan. Dit maakt de grens tussen leven en dood diffuus. Het stoffelijke sterft niet, het is altijd in wording. In dit oneindige transformatie-proces zijn alle dingen gelijkwaardig. Alles heeft zijn plaats en zijn nut. Dit is de eenheid van alle dingen en tegelijkertijd de balans. De werkelijkheid is een stoffelijke symbiose.
De voortdurende beweging van ontstaan en vergaan, is het thema in mijn abstracte, vaak minimalistische, tekeningen. Hierin onderzoek ik de connectie tussen afkomst, verbondenheid en verlies, en het universele principe van wording. De tekeningen laten zich lezen als een kaart van het kosmische wordingsproces. Dit proces visualiseer ik als gestalt.
Niets gaat dood. De werkelijkheid is een oneindige cyclus van ontstaan en vergaan. Dit maakt de grens tussen leven en dood diffuus. Het stoffelijke sterft niet, het is altijd in wording. In dit oneindige transformatie-proces zijn alle dingen gelijkwaardig. Alles heeft zijn plaats en zijn nut. Dit is de eenheid van alle dingen en tegelijkertijd de balans. De werkelijkheid is een stoffelijke symbiose.
De voortdurende beweging van ontstaan en vergaan, is het thema in mijn abstracte, vaak minimalistische, tekeningen. Hierin onderzoek ik de connectie tussen afkomst, verbondenheid en verlies, en het universele principe van wording. De tekeningen laten zich lezen als een kaart van het kosmische wordingsproces. Dit proces visualiseer ik als gestalt.
Niets gaat dood. De werkelijkheid is een oneindige cyclus van ontstaan en vergaan. Dit maakt de grens tussen leven en dood diffuus. Het stoffelijke sterft niet, het is altijd in wording. In dit oneindige transformatie-proces zijn alle dingen gelijkwaardig. Alles heeft zijn plaats en zijn nut. Dit is de eenheid van alle dingen en tegelijkertijd de balans. De werkelijkheid is een stoffelijke symbiose.
De voortdurende beweging van ontstaan en vergaan, is het thema in mijn abstracte, vaak minimalistische, tekeningen. Hierin onderzoek ik de connectie tussen afkomst, verbondenheid en verlies, en het universele principe van wording. De tekeningen laten zich lezen als een kaart van het kosmische wordingsproces. Dit proces visualiseer ik als gestalt.
Copyright © Tanja Tamina 2018 / 2019. All rights reserved.
![(mobiele versie: swipe naar links om de gallerij te bekijken)
Deze tekst van Marcus Aurelius hangt normaal gesproken ingelijst in mijn atelier, maar voor deze expositie heb ik hem zonder lijst gefotografeerd. Ik heb de tekst ooit van mijn moeder gekregen, zij heeft de tekst ook omcirkeld. De tekst is belangrijk voor mij, omdat deze het hoofdthema van mijn werk verwoordt; de cyclus van ontstaan en vergaan. Als je de tekst leest, blijkt dat het juist bijzonder is dat ik deze van mijn moeder gekregen heb. De tekst luidt:
'Ik ben samengesteld uit iets van de oorzaak en uit iets van de materie [19]: maar geen van beide zullen in het niets verdwijnen, zoals zij ook niet uit het niets ontstaan zijn. Ieder deel van mij zal stellig, door een proces van verandering, opnieuw geordend worden tot een onderdeel van de kosmos, en dat deel zal opnieuw veranderen in een ander gedeelte van de kosmos en zo tot in het oneindige voort. Krachtens dit proces van verandering kwam ik ook zelf in het bestaan en ook zij die me hebben voortgebracht, en zo terug tot in het oneindige naar de andere kant. Want er is niets tegen om zo te spreken, zelfs niet als de kosmos in volmaakt afgepaste perioden geordend is.'
Marcus Aurelius V.13](https://static.wixstatic.com/media/2bdaef_e8f5d3e938af471f968ed57d40ca3c29~mv2.jpg/v1/fit/w_2840,h_2140,q_90/2bdaef_e8f5d3e938af471f968ed57d40ca3c29~mv2.webp)
