Copyright © Tanja Tamina 2018 / 2019. All rights reserved.
Mandala #1
Dit werk is gebaseerd op de mandala. Mandala’s zijn kortgezegd een visuele representatie van de kosmos. Ze symboliseren de eenheid van de kosmos en de cyclische aard van het leven. Een mandala bestaat in de basis meestal uit een cirkel die geplaatst is in een vierkant. Deze vorm bestaat dan uit verschillende secties die vanuit het middelpunt lijken te ontspruiten volgens een symmetrische, patroonmatige opbouw.
Niets gaat dood. De werkelijkheid is een oneindige cyclus van ontstaan en vergaan. Dit maakt de grens tussen leven en dood diffuus. Het stoffelijke sterft niet, het is altijd in wording. In dit oneindige transformatie-proces zijn alle dingen gelijkwaardig. Alles heeft zijn plaats en zijn nut. Dit is de eenheid van alle dingen en tegelijkertijd de balans. De werkelijkheid is een stoffelijke symbiose.
De voortdurende beweging van ontstaan en vergaan, is het thema in mijn abstracte, vaak minimalistische, tekeningen. Hierin onderzoek ik de connectie tussen afkomst, verbondenheid en verlies, en het universele principe van wording. De tekeningen laten zich lezen als een kaart van het kosmische wordingsproces. Dit proces visualiseer ik als gestalt.
Niets gaat dood. De werkelijkheid is een oneindige cyclus van ontstaan en vergaan. Dit maakt de grens tussen leven en dood diffuus. Het stoffelijke sterft niet, het is altijd in wording. In dit oneindige transformatie-proces zijn alle dingen gelijkwaardig. Alles heeft zijn plaats en zijn nut. Dit is de eenheid van alle dingen en tegelijkertijd de balans. De werkelijkheid is een stoffelijke symbiose.
De voortdurende beweging van ontstaan en vergaan, is het thema in mijn abstracte, vaak minimalistische, tekeningen. Hierin onderzoek ik de connectie tussen afkomst, verbondenheid en verlies, en het universele principe van wording. De tekeningen laten zich lezen als een kaart van het kosmische wordingsproces. Dit proces visualiseer ik als gestalt.
Niets gaat dood. De werkelijkheid is een oneindige cyclus van ontstaan en vergaan. Dit maakt de grens tussen leven en dood diffuus. Het stoffelijke sterft niet, het is altijd in wording. In dit oneindige transformatie-proces zijn alle dingen gelijkwaardig. Alles heeft zijn plaats en zijn nut. Dit is de eenheid van alle dingen en tegelijkertijd de balans. De werkelijkheid is een stoffelijke symbiose.
De voortdurende beweging van ontstaan en vergaan, is het thema in mijn abstracte, vaak minimalistische, tekeningen. Hierin onderzoek ik de connectie tussen afkomst, verbondenheid en verlies, en het universele principe van wording. De tekeningen laten zich lezen als een kaart van het kosmische wordingsproces. Dit proces visualiseer ik als gestalt.
Niets gaat dood. De werkelijkheid is een oneindige cyclus van ontstaan en vergaan. Dit maakt de grens tussen leven en dood diffuus. Het stoffelijke sterft niet, het is altijd in wording. In dit oneindige transformatie-proces zijn alle dingen gelijkwaardig. Alles heeft zijn plaats en zijn nut. Dit is de eenheid van alle dingen en tegelijkertijd de balans. De werkelijkheid is een stoffelijke symbiose.
De voortdurende beweging van ontstaan en vergaan, is het thema in mijn abstracte, vaak minimalistische, tekeningen. Hierin onderzoek ik de connectie tussen afkomst, verbondenheid en verlies, en het universele principe van wording. De tekeningen laten zich lezen als een kaart van het kosmische wordingsproces. Dit proces visualiseer ik als gestalt.
Copyright © Tanja Tamina 2018 / 2019. All rights reserved.
Expositie in Pictura, Groningen
Vanwege corona komt de expositiedatum van 31 januari t/m 14 maart te vervallen. De voorlopige nieuwe datum is 17 februari t/m 21 maart.
Het gebruik van stukjes spiegel en glas loopt als een rode draad door de installatie. Ze zijn qua materiaal nagenoeg hetzelfde (glas en glas met zilverfolie) maar ze zijn in hun werking tegenpolen: transparantie en reflectie. Glas wordt gemaakt van zand en zand ontstaat door gesteente dat verweert en uit elkaar valt. De brokjes steen worden via het water getransporteerd. Door de stroming ontstaat er botsing waardoor de brokjes uiteindelijk korreltjes zand worden. De zandkorrels worden door het water afgezet aan land waardoor er stranden ontstaan. Ik vind het een fascinerend gegeven dat de mens een transparant en spiegelend materiaal maakt uit steen en dat dit product vervolgens lijkt op het water (transparantie en reflectie) waarin de grondstof voor het maken van glas ontstaan is. Spiegel en glas belichaamt het water, de steencyclus en de transformerende handelingen van de mens. Naast deze betekenissen heeft het materiaal ook esthetische kwaliteiten. Het weerkaatst licht en ik gebruik het als vervanging voor de kleur blauw als pigment.
De installatie in Pictura is een intuïtieve interpretatie van de cyclus van vergaan en ontstaan. De gebruikte materialen spelen hierin een centrale rol vanwege hun symbolische betekenis. De materialen verwijzen naar oerelementen uit de natuur zoals water, lucht, aarde, vuur, licht, planten, weefsel en vacht. Vanuit dit symbolische palet is er een verzameling objecten ontstaan die de stoffelijke metamorfose verbeelden. Vanitasstillevens uit de 17e eeuw hebben deels als inspiratiebron gediend.
Een deel van de objecten is gemaakt van zeeklei die ik heb opgegraven in het Westerkwartier, een landstreek in Groningen waar ik geboren ben. Dit materiaal draagt betekenis in zichzelf, nog voordat je er een object van maakt, want het is de bodem waar je op leeft, die je voedt en die je geschiedenis in zich draagt. De bodem is ook de toekomst want je keert er weer in terug.